Hop Daddy - DeerBear - Passionfruit Raw New England IPA

Siemka, tym razem przyszedł czas na spróbowanie czegoś, co ma w sobie porządną ilość owoców. Dzisiejsze piwo to wybór na pewno intrygujący, ponieważ polskie browary nie często decydują się na raw ale. Tym większy szacunek dla DeerBeara, który postanowił połączyć ten trunek z marakują, w wyniku czego powstał Hop Daddy. W środku znajdziemy Citrę, Mosaica i Cascade, a do tego płatki pszeniczne i owsiane. Czy zatem Hop Daddy jest taki, jak go opisano na etykiecie (Misio jest mocny nie tylko w gębie!)?

Etykieta DeerBeara jak zwykle trzyma poziom. Tym razem na środku widzimy niedźwiadka, który swoim ubiorem ewidentnie nawiązuje do oldschoolowego rapu. Czarny dres, keta na klacie, kapelusz niczym Run DMC. Dodatkowo nawiązania do Notoriousa B.I.G. w morskiej opowieści dodają smaczku tej etykiecie, a odwołanie się do Juicy tego rapera to świetna gra słów. Wszystko w przyjemnej, jasnoniebieskiej tonacji kolorystyczmej. Materiał  jest wytrzymały, żaden to papier zwykły. Widać w tym pomysł, przemyślany projekt - dobra robota! Jedyne czego mi brakuje, to porządnego kapsla. Logo DeerBeara idealnie nadaje się do umieszczenia na kapslu, więc nie wiem dlaczego dalej silnie obstawiają przy czarnych golasach.

Po otwarciu od razu czujemy słodycz marakui, która mocno akcentuje swoją obecność. Dodatkowo intesywnie wyczuwalne są nuty owocowe, które pochodzą od chmielu. Czuć sporo słodowości, co więcej, przebijało mi się gdzieś dodatkowo ziarno. Całość bardzo przyzwoita, słodka, widać od razu, że użyto w nim porządnej ilości chmielu - aromat 9,5/12

Już w szkle można zauważyć, jak bardzo spieniony jest Hop Daddy. Po przelaniu butelki odczucie to wcale się nie zmienia. Dalej możemy oglądać mocno zmętnione piwo, co niewątpliwie jest zasługą płatkowych dodatków. Barwa jest jasnozłota, łagodna, przynosi na myśl właśnie owocową świeżość. Piana jest dość obfita, drobnopęcherzykowa, zostawia silny lacing na szkle - wygląd 3/3

W smaku Hop Daddy jest bardzo interesujący. Niesamowicie pijalny, a jednocześnie pełny. Wyczuwalne są pomarańcze, owoce tropikalne, no i oczywiście marakuja. Goryczka nie jest bardzo wyraźna, szybko znika, ale całościowo daje przyjemny efekt. Hop Daddy, jak przystało na Vermonta, jest soczysty, a do tego czuć w nim zbożowość i słodowość. Porządne nachmielenie pozytywnie wpływa na odbiór tego piwa. Mi osobiście całkiem podpasował - smak 16,5/20 ; odczucie w ustach 4/5

  DeerBear zaryzykował z tym raw ale i uważam, że to ryzyko im się opłaciło. Hop Daddy nie jest przytłaczająco słodki, czuć, że balans został zachowany. Jednocześnie niesamowicie pijalny i soczysty smak powoduje, że ma się ochotę wziąć następny łyk. Amerykańskie chmiele odpowiednio wpisują się w bukiet smakowy i zapachowy tego piwa. Jak dla mnie jest to jedno z lepszych piw z marakują. Dodatkowo udana, pomysłowa etykieta, naprawdę ma się przyjemność z picia tego piwa - ogólne wrażenie 8,8/10

Informacje:
Browar: DeerBear
Ekstrakt wagowy: 15%
Alkohol 5,3%
IBU: b.d.  (3/5 na etykiecie)
Chmiele: Citra, Mosaic, Cascade (USA)
Dodatki: płatki owsiane, płatki pszenne, marakuja
Cena: 9 zł






Aromat: 9,5/12
Wygląd: 3/3
Smak:16,5/20
Odczucie w ustach: 4/5
Ogólne wrażenie: 8,8/10

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Mangonel - Browar Szpunt - Mango Wheat IPA

Obraz
Siemka, dzisiejsze piwo dostałem kilka tygodni temu od dziewczyny, jednak poczekało kilka tygodni w piwniczce, ponieważ albo nie miałem dogodnej okazji do napicia się i napisania posta, albo jakaś inna pozycja bardziej przyciągała moją uwagę i tak przeciągałem otworzenie tej butelki. Mowa tu o Mangonelu z browaru Szpunt, czyli Mango Wheat IPA. Do środka wrzucono pulpę z mango, które, jak mam być szczery, nie jest moim ulubionym owocem. Powinno być mętnie, owocowo, pijalnie. Czy tak faktycznie jest? Etykieta jak dla mnie jest fantastyczna. Pomarańcz, zieleń i srebro wspaniale mienią się w słońcu. Na środku widzimy zarys owocu z powtykanymi kłosami pszenicy. Do tego geometryczne kształty - to jest naprawdę dobrze przemyślane. Zresztą nie tylko Mangonel, bo m.in. Coffecup ze Szpunta też jest utrzymany w tym samym stylu. Niewątpliwie przyciąga uwagę na sklepowej półce. Do tego wykonana jest z całkiem dobrego materiału, żadne słabej jakości papiery. Dodatkowo już w butelce można dost
Czytaj więcej

Kazik - Browar Kazimierz - Light Australian Ale

Obraz
Siemka! Dzisiaj czas na piwo, które już miałem wcześniej okazję spróbować, więc oczekiwania mam spore. Mowa tu o Kaziku, czyli Light Australian Ale z browaru Kazimierz. Pierwszy raz próbowałem go na opolskim festiwalu piw kraftowych, gdzie ekipa Kazimierza miała swoje stoisko. Oczywiście smak prosto z kega to coś zupełnie innego, jednak po tym co było wtedy, jestem pewny, że chłopaki z Kazimierza stanęli na wysokości zadania również w wersji butelkowanej. A propos wspomnianego festiwalu, to mam mieszane odczucia. Duży plus na pewno dla browarów za naprawdę wysoki poziom przywiezionych piw. Z drugiej jednak strony mam za złe organizatorom, że tak słabo zainwestowali w marketing tego eventu i praktycznie nigdzie nie było informacji o wydarzeniu. No cóż, pozostaje mieć nadzieję, że te błędy będą w przyszłych edycjach skrupulatnie usuwane. Ekipa Kazimierza zaprezentowała się według mnie solidnie, a ich Kara Mustafa powalał ilością kawy.  Przejdźmy do samego piwa. Kazik z założenia m
Czytaj więcej

Imperialny Atomowy Morświn - Browar Golem - Kveik Double IPA

Obraz
Siemanko! Tym razem czas zdegustować nowe, mocniejsze i, co najważniejsze, ciekawsze piwo z browaru Golem. Atomowy Morświn powrócił do sprzedaży, tym razem jednak jest to wersja imperialna. Jak napisano na etykiecie - ma być jeszcze więcej kveikowych aromatów, amerykańskiego chmielu i mocy. Oryginalny Morświn był uwarzony w stylu Kveik Farmohouse IPA, tym razem dostajemy Kveik Double IPA. Sam jestem ciekaw, jakie będą te kveikowe noty i czy te 7,3% alkoholu będą bardzo wyraźne. Sama nazwa oczywiście pochodzi ze słynnej internetowej pasty o piwie kraftowym ( Koniec końców po sprawdzeniu wszystkich lokali z jedzeniem lądujesz w jakimś speluno pubie z gównomuzyką i wyborem 10 0000 piw o zjebanych nazwach typu „atomowy morświn”, „natarcie pszenicy” albo o nazwach na zasadzie „w chuj długa nazwa procesu technologicznego+nazwa wioski, z której jest browar” ) . Natarcie Pszenicy piłem bodajże w sierpniu, było wtedy całkiem przyjemne, chociaż narzekałem na jego wodnistość. Ogólnie ca
Czytaj więcej